ทริปเวียดนามกลางได้กลับมายังเมืองเว้อีกครั่งหนึ่ง หลังจากที่ตะลอนทัวร์ข้ามไปเที่ยวเมืองดานังและฮอยอัน จากนั้นก็ต้องกลับมาเมืองเว้เพื่อนอนพักเอาแรง ก่อนเดินทางกลับในวันรุ่งขึ้น

หลังจากนั่งรถมายาวนานราวครึ่งวัน เริ่มจากฮอยอันผ่านดานัง ลอดอุโมงค์ ข้ามเขา จนมาถึงเมืองเว้เอาตอนเย็นๆ เรายังพอมีเวลาที่จะซ้อปปิ้งซื้อของฝากเป็นครั้งสุดท้าย เป็นการอำลาประเทศเวียดนาม

อากาศที่เมืองเว้ในวันนี้รู้สึกค่อนข้างหนาวเย็นกว่าวันแรกที่มาถึง ทำให้รู้สึกสบายตัวกว่าอากาศที่เมืองไทยมาก เมืองไทยตอนนี้เป็นฤดูร้อนต้นเดือนเมษายน 2550 แต่ที่เวียดนาม โดยเฉพาะเมืองเว้ อากาศครึ้มฝนตลอด อุณหภูมิน่าจะราว 25-26 องศา หรือพอๆกับอยู่ในห้องแอร์ ใครมาเที่ยวเวียดนามจะรู้ดีว่าอากาศในประเทศเวียดนามไม่ร้อนเหมือนบ้านเรา โดยเฉลี่ยน่าจะต่ำกว่าบ้านเราประมาณ 5 องศา เช่นบ้านเราอุณหภูมิ 30 องศา ที่เวียดนามก็อาจราว 25 องศาเท่านั้น เหตุที่เป็นเช่นนี้ก็เพราะเวียดนามเป็นประเทศที่อยู่เหนือประเทศไทย ติดกับประเทศจีนตอนใต้ แถวๆเมืองคุนหมิง และเมืองหนานหนิง

นักท่องเที่ยวไทยที่มาเที่ยวเวียดนามกลาง หากผ่านมายังเมืองเว้ ก็คงต้องแวะมาที่ตลาดดองบา เทียบกับบ้านเราก็คือตลาดนัดจตุจักรขนาดย่อม ตรงกลางที่เป็นอาคารจะขายพวกเสื้อผ้า กระเป๋า และของฝาก รวมทั้งสินค้าจากประเทศจีน เช่นกระเป๋าเดินทาง ของเด็กเล่น เสื้อผ้าเด็ก ฯลฯ ส่วนด้านข้างและด้านหลังจะเป็นพื้นที่ขายผักขายปลา อยู่่ติดกับแม่น้ำหอม

บริษัททัวร์ที่พานักท่องเที่ยวมาถึงตลาดดองบาส่วนใหญ่ก็จะปล่อยให้ซ้อปกันสมใจอยาก ราว 1ชั่วโมง ถึง 1 ชั่วโมงกว่าๆ ซึ่งเป็นที่ถูกใจนักท่องเที่ยวไทย แม่ค้าที่นี่พูดไทยพอจะเข้าใจ และใช้เงินบาทได้ ใครพูดไทยไม่เป็นก็ต้องบอกว่าเสียลูกค้ารายสำคัญแน่นอน

ลานจอดรถที่กว้างขวางก็มีแต่ทัวร์คนไทยเกือบทั้งนั้น เรียกว่าตลาดดองบาเป็นศูนย์รวมคนไทยในเมืองเว้โดยปริยาย ใครพลาดโอกาสซื้อของที่เมืองอื่นๆ ที่สุดแล้วก็ต้องมาเติมเต็ม และเก็บตกกันที่นี่

ดองบา ชื่อนี้คนไทยที่มาเที่ยวเวียดนามกลาง ใครๆก็รู้จักกันดี

สำหรับผมคงไม่ขอซ้อปตามที่หลายคนต่างมุ่งหน้าเดินเข้าตลาด เพียงเดินวนรอบตลาดด้านนอก เก็บภาพแม่ค้าแม่ขาย จากนั้นก็นั่งสามล้อซิกโล่ชมเมือง ราคาที่ตกลงติดเป็นเงินบาทราว 90 บาท (40,000 ดอง) จากนั้นสารถีก็พาไปตามเส้นทางที่กำหนดไว้ หรือเส้นทางท่องเที่ยว โดยจะผ่านพระราชวังเก่า ศาลเจ้าต่างๆ น่าจะเรียกว่าเป็นถนนสายอนุรักษ์ของเมืองเว้

แรกๆก็รู้สึกแปลกๆสำหรับสามล้อเวียดนามที่คนถีบอยู่ข้างหลัง แต่พอนั่งไปก็รู้สึกชิน รถซิกโล่มีโครงสร้างที่แข็งแรงมาก สามารถขนของที่มีน้ำหนักมากๆได้อย่างไม่มีปัญหา และในเวียดนามก็มีสามล้อนี่แหละ ่เป็นพาหนะขนของที่มีบทบาทสำคัญ

เมืองเว้เป็นเมืองประวัติศาสตร์ของเวียดนาม ในอดีตเป็นเมืองของกษัตริย์ วัฒนธรรมที่เป็นเอกลักษณ์ประจำชาติก็มาจากราชสำนักในราชวงศ์เหงียนมาก่อน เทียบบ้านเราก็คือราชวงศ์จักรี แต่สถาบันกษัตริย์ของเวียดนามไม่สู้จะมีเอกภาพนักเพราะต้องอยู่ภายใต้การปกครองของฝรั่งเศส ขณะเดียวกันก็ต้องอาศัยฝรั่งเศสเพื่อให้ตนเองมีสถานะภาพที่ยั่งยืนจนลืมความทุกข์ยากของประชาชน

สถาบันกษัตริย์ในเวียดนามจึงแตกต่างกับสถาบันกษัตริย์ไทยอย่างสิ้นเชิง ความผูกพันธ์ระหว่างราษฏรและกษัตริย์ก็ตกอยู่ในสถานะที่ง่อนแง่นมาก กษัตริย์ราชวงศ์เหงียนบางองค์ถูกราษฏรขับไล่จนต้องหนีไปพำนักที่ฝรั่งเศส

ความเป็นปึกแผ่นของคนในชาติระหว่างประเทศเวียดนามในสมัยราชวงศ์เหงียน เทียบกับสยามประเทศในยุคราชวงศ์จักรี ซึ่งเป็นยุคใกล้เคียงกัน ก็แตกต่างกันมาก สถาบันกษัตริย์ในประเทศเวียดนามทุกวันนี้กลายเป็นอดีต และเป็นส่วนหนึ่งของประวัติศาสตร์ ต่างกับคนไทยที่ยังมีความรู้สึกผูกพันกับสถาบันกษัตริย์มาจนถึงทุกวันนี้

ติดตามเวียดนามตอนที่ 16 ซึ่งเป็นตอนสุดท้าย ในเร็วๆนี้ครับ จากนั้นก็จะพาไปเที่ยวเวียดนามตอนเหนือกันบ้าง มีอะไรดีๆที่น่าเที่ยวมากมาย



เว็บมาสเตอร์
โฟโต้ออนทัวร์
25 ธันวาคม 2551